partnerzy

facebook_page_plugin
  • baner3.png
  • baner2.png
  • baner1.png
  • baner5.png
  • baner4.png

Siekierki

Elektrociepłownia Siekierki to największa polska elektrociepłownia i druga co do wielkości w Europie. Mieści się przy ulicy Augustówka 30 w Warszawie. Do użytku została oddana w 1961 r. EC Siekierki dysponuje mocą cieplną 2068 MW i mocą elektryczną 620 MW, które są wytwarzane przez cztery bloki, a część kolektorową stanowią cztery kotły parowe i pięć turbin. Budynek główny Elektrociepłowni Siekierki ma długość 400 metrów; po stronie wschodniej znajduje się kotłownia, natomiast po zachodniej - maszynownia. Projekt elektrociepłowni zatwierdzono w 1954 r. Rozważano wtedy trzy lokalizacje: Augustówka, teren na Siekierkach przy zbiegu ulic Bartyckiej i Czerniakowskiej oraz okolice skrzyżowania ulic Czerniakowskiej i Chełmskiej. Pierwsze prace budowlane zaczęły się w roku 1958. Pierwsza turbina o mocy 50 MW została podłączona 4 grudnia 1961 r. i tę datę przyjmuje się jako początek funkcjonowania elektrociepłowni. Najbardziej dramatycznym wydarzeniem w historii elektrociepłowni była noc sylwestrowa 1978 r. Wtedy w ostatnich dniach grudnia temperatura spadła gwałtownie z +8 do -15°C. Były niewielkie zapasy węgla na kilka dni, a dostarczony był bardzo słabej jakości i zmrożony. Wezwano wszystkich pracowników do pracy i węgiel rozbijano ręcznie przy pomocy kilofów i młotów pneumatycznych. W całej Warszawie pękały zamarzające grzejniki.

Od grudnia 2011 właścicielem elektrociepłowni jest PGNiG. Elektrociepłownia Siekierki wyposażona jest w szereg instalacji środowiskowych, których zabudowa pozwala znacznie ograniczyć wpływ pracy zakładu na jakość powietrza w Warszawie. Redukowane są stężenia takich związków, jak: tlenki azotu, dwutlenek siarki i pyły. Zapraszamy na trasę wokół EC Siekierki po proponowanej ścieżce półmaratonu.

Źródlo: Wikipedia

Jelonki Południowe to osiedle w warszawskiej dzielnicy Bemowo. Teren Jelonek Południowych ograniczony jest od wschodu i południa przez tory linii kolejowej Warszawa Gdańska – Warszawa Główna Towarowa, od zachodu ulicą Lazurową, a od części północnej ulicą Człuchowską. W XIX wieku przy ulicy Połczyńskiej na gruntach wsi Odolany powstał folwark i wieś Jelonki, wraz ze szkołą początkową, cegielnią i wytwórnią dachówek Bogumiła Schneidera. Wyrobisko po wydobywanej dla cegielni glinie nosi nazwę Glinianki Sznajdra. Po 1921 r. folwark i wieś Jelonki rozparcelowano i pojawiła się nowa koncepcja urbanistyczna „miast-ogrodów”. Podobnie budowane były niektóre miejscowości podwarszawskie. Miała to być alternatywa dla zuniformalizowanych i „nieludzkich” wielkich miast i zakładała budowanie małych domków w neoklasycznym stylu z ogródkami oraz tworzenie dużych, zielonych obszarów na zagospodarowywanym terenie. Przed rokiem 1939 powstało tu Miasto-Ogród Jelonek, które dopiero w 1951 r. włączono w granice m.st. Warszawy, chociaż Jelonki pozostawały podmiejską wsią. W 1952 na terenie Jelonek zbudowano istniejące do dziś drewniane osiedle dla budowniczych Pałacu Kultury i Nauki – Osiedle Przyjaźń oraz domki fińskie dla inżynierów. Zapraszamy na rymowaną trasę po Jelonkach Południowych i poszukiwania śladów historii tego osiedla.

Źródlo: Wikipedia

W zabudowie Śródmieścia Bydgoszczy ponad 60 kamienic jest autorstwa Józefa Święcickiego, budowniczego, który całe życie związał własnie z tym miastem. Początkowo prowadził spółkę z Antonim Hoffmanem (swoim ojczymem), ale od 1887 r. działał już samodzielnie. Poza kamienicami, z których ponad 1/3 zlokalizowana jest przy ulicy Gdańskiej, był również projektantem i wykonawcą wielu innych budynków w różnych miejscach Bydgoszczy, a także poza nią. Prowadził Fabrykę Ornamentów Sztukatorskich, a wyroby tego zakładu ozdabiały elewacje szeregu bydgoskich kamienic. W 1898 r. zrealizował projekt kościoła św. Trójcy, na zlecenie proboszcza Józefa Choraszewskiego. W 1900 r. zajął się projektem wschodniej pierzei ul. Mostowej w związku z planowanym jej poszerzeniem na zlecenie magistratu Bydgoszczy. Projekty Józefa Święcickiego to głównie eklektyczne kamienice, które płynnie łączyły detale z formami i elementami historyzującymi. Nie wahał się czerpać z form typowych dla renesansu, manieryzmu, czy baroku. Cechy charakterysyczne jego architektury to także zamiłowanie do symetrii i pionowe podziały z widocznym układem okien, pilastrów i elementów sztukatorskich. Zapraszamy do tropienia śladów Józefa Święcickiego w Bydgoszczy.

Źródlo: Wikipedia

Ostroróg - miasto i siedziba gminy na Pojezierzu Poznańskim w powiecie szamotulskim posiada bogatą historię. Pierwsze wzmianki pochodzą z końca XIV wieku i dotyczą wojny domowej oraz fortalicjum w Ostrorogu. Prawa miejskie uzyskał przed 1412 r. i już wtedy wymieniana była rodzina właścicieli - Ostrorogów, którzy władali miastem do 1625 r. Wtedy po śmierci ostatniego z rodu - Ostroróg przeszedł w ręce Potockich, a następnie kolejnych właścicieli, któzy zmieniali się do 1737 r., aż miasto zostało sprzedane Kwileckim. Za ich rządów nastąpiła rozbudowa Ostrorogu: przebudowano kościół, powstał też browar. W XIX w. miasto było pod panowaniem Księstwa Warszawskiego, a potem Wielkiego Księstwa Poznańaskiego i dopiero podczas powstania wielkopolskiego mieszkańcy przejęli Ostroróg. Gminę Ostroróg zamieszkuje prawie 5 tys. mieszkańców, a powierzchnia liczy 85 km kw. Na jej terenie znajdują się m.in. zespoły pałacowe i dworskie, zabudowania zabytkowe i inne obiekty. Zapraszamy do zwiedzania.

Szanowni Państwo, w ramach naszego serwisu stosujemy pliki cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. Więcej informacji w Polityce Prywatności.

Akceptuję pliki cookies