Jedlińsk jest wsią położoną w powiecie radomskim, około 90 km od Warszawy i 10 km od Radomia, pomiędzy rzekami Radomką i Tymianką. Prawa miejskie, otrzymane w 1530 roku, utracił w wyniku represji popowstaniowych w roku 1869. W latach 1560-1630 ówczesne miasto stanowiło ważny ośrodek kalwinizmu w Polsce, przyciągając osadzających się tu licznie Szkotów. Po przejęciu Jedlińska przez katolików ludność szkocka opuściła miasto, co negatywnie odbiło się na jego rozwoju. Dziś Jedlińsk słynie w całej Polsce z wyjątkowych zwyczajów zapustnych, które kultywowane są prawdopodobnie od końca XVIII wieku. W ostatni wtorek karnawału mieszkańcy wsi urządzają widowisko przedstawiające sąd nad śmiercią oraz jej egzekucję. Obecnie widowisko odbywa się według wierszowanego XIX – wiecznego opisu autorstwa ks. Jana Kloczkowskiego. W porównaniu z większością polskich praktyk karnawałowych, Ścięcie śmierci ma najbardziej sceniczny charakter, z wyraźnym podziałem na aktorów i widownię. Nie jest to jednak odtworzenie karnawału na scenie, lecz element wpisany w przebieg samego widowiska w postaci odgrywanej przed publicznością rozprawy sądowej, odnotowany już w pierwszych XIX-wiecznych relacjach. Upodabnia to karnawał w Jedlińsku do wielu miejskich karnawałów zachodnioeuropejskich.
W ten piękny czas Bożego Narodzenia życzymy duchowych przeżyć, zdrowia i pogody... ducha, szczególnie w obecnych okolicznościach atmosferycznych oraz wspaniałego Nowego Roku 2020, a w nim: Uczestnikom i Budowniczym kolejnych nowych tras, dalszego (i bliższego) poznawania i odkrywania nowych miejsc i uroków miejscowości oraz zdobywania kolejnych odznak Turystyczno-Rekreacyjnych InO.
Znaleziska archeologiczne wskazują, że osadnictwo na terenie dzisiejszego Złocieńca rozwinęło się już w epoce kamienia, czyli ok. 3500-2500 lat p.n.e. Jednak pierwsze osady plemienne, zwane Drawianami, powstały dopiero w VIII-IX wieku. W wieku X wraz całym Pomorzem miasto znalazło się pod panowaniem Mieszka I, natomiast za czasów Bolesława Chrobrego i Mieszka II istniało na tym obszarze niezależne księstwo. Na początku XIV wieku ziemie te stanowiły lenno Ludolfa Wedla. W tym okresie wzniesiono m.in. zamek, którego ruiny zachowały się do dziś. Pierwsza pisana wzmianka o mieście, zwanym wtedy Falkenburg, pochodzi z 1311 roku, i znajduje się w dokumencie, w którym margrabiowie niemieccy oraz biskup Poznania ustalali wysokość należnych Poznaniowi dziesięcin. W latach 1401-1454 miasto należało do Zakonu, a od 1454 roku do państwa Brandenburgia-Prusym, by w 1518 roku stać się miastem prywatnym rodu Borków. Wiek XVII i pierwsza połowa wieku XVIII to powolny upadek miasta, spowodowany m.in. wojną trzydziestoletnią, epidemią dżumy, pożarami oraz wojną siedmioletnią. W roku 1750 zamieszkiwało je tylko 953 mieszkańców. Złocieniec na nowo zaczął się rozwijać w poł. XVIII w. Stał się wówczas istotnym centrum produkcji sukna i płótna. W latach 1878-1903 uruchomiono połączenia kolejowe, najpierw do Szczecinka, a następnie do Połczyna-Zdroju. Po I wojnie światowej Złocieniec był miastem dobrze rozwiniętym gospodarczo, dużą rolę odgrywał w nim przemysł włókienniczy, drzewny i ceramiczny. Po zakończeniu II wojny światowej miasto nadal się rozwijało. Na początku XXI w. w Złocieńcu postawiono na turystykę, a gmina Złocieniec została ogłoszona najbardziej ekologiczną gminą w województwie.
Z głębokim smutkiem informuję, że w dniu 7.12.2019 r. w godzinach rannych, w wieku 66 lat odszedł od nas hm. Sławomir Otap, nasz kolega, druh i bliski znajomy z wielu tras turystycznych, autor ponad 150 tras TRInO. Ostatnią z nich była, opracowana w sierpniu tego roku, trasa okazjonalna po terenie pola bitwy 1920 roku pod Ossowem. I choć Sławek już nie zbuduje dla nas żadnej trasy, to na zawsze pozostanie w naszej pamięci, podobnie jak zostaną z nami zbudowane przez Niego trasy. Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie...